Ik (over)Leef 28-05-2019 | Mind

Mijn Mooiste cadeau in een lelijke verpakking.

September 2014.
Code rood! Stresslevel 10+, nauwelijks nachtrust, fysieke conditie van een vaatdoek, angst en vooral veel schaamte.

 

24 jaar, baan in de mode, huis in Amsterdam, fijne vakanties, lieve ouders, mijn zus die mij altijd support en vriendinnen met een hart van goud.
Rationeel zou ik kunnen stellen dat ik alles had en het alleen maar beter zou kunnen worden. Toch had ik een sluimerend gevoel. Zo’n gevoel waar ik mijn vinger niet op kon leggen. Is dit het dan? Is dit alles? Is dit wat ik wil voor de rest van mijn leven?. Het draaide allemaal om één ding: gelukkig willen zijn.

 

Ik verloor totaal het contact met mijzelf en liep op mijn reserves. Terwijl ik doorging met de dagelijkse activiteiten had ik geen tijd om aandacht te besteden aan mijn gedachten, emoties en fysieke signalen. Het was alsof mijn hart was ‘overgenomen’ door dingen buiten mijzelf. Het was zijn ritme kwijt. Totdat mijn lichaam dacht als je niet wil luisteren dan moet je maar voelen. Mijn hoofd en lichaam spraken een andere taal en juist die moesten samenwerken voor duurzaam geluk.

 

Als lichaam, geest en ziel in harmonie zijn dan is gelukkig zijn een natuurlijke uitkomst. Als deze niet op één lijn liggen dan geeft je lichaam signalen als pijn, ziekte, angst of ongemak.
Je ongelukkig voelen is een vorm van feedback. Zo kreeg ik ook feedback in de vorm van fysieke signalen zoals  stressbuiken (lees: ik leek wel 9 maanden zwanger), tandvleesontsteking en zweetaanvallen in de supermarkt als iemand mij vroeg: ‘hoe gaat het met je?’. Emotionele signalen zoals leeg voelen, compensatiedrang, hulpeloosheid, dood piekeren en negatief onzeker zelfbeeld (ben ik wel goed of knap genoeg?). Mijn ingrediënten voor een crisis in de vorm van een burn-out. Mijn mooiste cadeau in een lelijke verpakking. Dat klinkt paradoxaal hé?

 

Mijn burn-out was een ingrijpende gebeurtenis in mijn leven en zo’n crisis bestempelen we vaak als zeer onaangenaam. Door gevoelsmatig hard in de modder te vallen en vast te zitten waren er voor mij twee opties:

1. Blijven liggen en langzaam ‘doodgaan’.
2. Opkijken en langzaam opstaan.

 

Gelukkig was ik mijn levenslust niet verloren en koos ik voor optie twee. Ik moest van overleven naar leven. Ik ontdekte dat dit betekende dat de noodzaak zat in het afdalen van mijn hoofd naar mijn hart om uit de modder te komen. Het was een oproep om moedig te zijn. Dit betekent in mijn toestand mijn lichaam voelen en de signalen (h)erkennen en ernaar handelen. Energiemanagement onder de loep nemen, leren en voelen wat rust is en ontdekken wat ik echt belangrijk vind vanuit mijn hart.

 

2019, vijf jaar later, weet ik wie ik echt ben zonder pantser van een titel, functie of macht. Heel wat lessen verder en kan ik zeggen: hoe meer zelfkennis je hebt, hoe makkelijker alles gaat.  Of ik nu een ander mens ben? Nee, ik ben nog steeds dezelfde in de kern, maar ik geef wel een totaal andere betekenis aan mijn leven. Het leven vanuit mijn hart heeft een andere invulling dan het leven vanuit mijn hoofd.

Het verschil zit hem voor mij in:

 

–Ik leef vanuit mijn hart: hetgeen dat mij in beweging zet zonder dat het mij moeite of energie kost. Als het hart niet meer klopt dan ben je dood. Dit is mijn centrum waar mijn raadgever zit vanuit hier maak ik beslissingen en zet ik deze met mijn hoofd om in directe actieplannen. Ik maak keuzes die leiden tot vervulling omdat ze voldoen aan mijn waarden. Mijn innerlijke waarden staan direct voor wat ik echt belangrijk vind in het leven. Nu ik dit weet en voel krijg ik meer energie binnen dan er energie uitgaat en zo kom ik in een flow.

 

-Ik overleef vanuit mijn hoofd: de sociale waan en fantasiebeelden.
Als ik vanuit mijn hoofd een beslissing maak is het gebaseerd op alles om mij heen of op wellicht wel destructieve gedachten die ik zelf ooit heb gecreëerd.

Het hoofd lijdt vaak aan destructieve gedachten en het hart leidt jou naar jouw geluk. Dit is voor iedereen anders maar het ligt bij iedereen op dezelfde plek.

 

Het heeft lang geduurd dat ik dit kon schrijven zonder schaamte, pijn of het gevoel van afwijzing. ‘Aansteller, emotioneel wezen, denkt ook dat ze wat heeft meegemaakt’. Ik krijg regelmatig berichten van mensen die tegen een burn-out aanzitten, mensen die stress ervaren, mensen die een burn-out beter willen begrijpen omdat mensen in hun omgeving in deze situatie zitten of jij die nieuwsgierig bent…
Ik ben mijn schaamte inmiddels een tijd voorbij en ready om al mijn struggles te delen! Ik vond het fijn om verhalen van anderen te horen of te lezen.
Wat zou jij willen weten over stressklachten of burn-outs?

 

Een crisis is een oproep om je hart te openen en je leven te laten dienen vanuit je hart.

 

Hoe ga jij om met je emoties, gedachten en gedragingen. Ben je bereid om ernaar te kijken om te leren en te groeien of bescherm je jezelf en maak je er een verhaal van om niet echt te hoeven kijken en voelen? Vanuit je denken kun je wellicht bedenken wat je belangrijk vindt, maar je intrinsieke motivatie ligt besloten in je innerlijk en is onzichtbaar. Dingen die je doet doe je vaak onbewust. Ben je echter niet helemaal tevreden met de keuzes die je maakt en de dingen die je doet, dan is het zinvol om je te verdiepen in je waarden. Ik wil je oproepen om moedig te zijn!  Ben jij klaar om je leven te leiden vanuit je hart in plaats van lijden vanuit je hoofd?

Maak  hier een afspraak voor een vrijblijvende intake!